Tränenherz (2011)

* * * * * *

przesłuchanie nr 3: omg, to wcale nie jest takie złe ;o. zapętlam każdy utwór parę razy i póki co, w każdym znalazłam coś wartego uwagi, choćby jakiś fragment.
czyli moja teoria z nielubieniem na początku się sprawdza xD.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~

U mnie po drugim przesłuchaniu nic się nie zmieniło i wciąż znaczna większość płyt niezbyt mi się podoba.

Schemat się już wyczerpał Blue_Light_Colorz_PDT_01

~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~

Przesłuchałam albumu jeszcze raz (przy okazji dziękuje firmie Aster, która wyłączyła mi internet na cały dzień, ale możliwe, że to dzięki niej się stało :p ) i muszę powiedziec, że coraz więcej utworów mi się podoba. Wg mnie całkiem niezłe są: Über den Horizont, Irgendwann, Ordinary Darkness, Down on my Knees i The End. Blue_Light_Colorz_PDT_19

~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Tränenherz debiutuje na 12 miejscu listy niemieckich albumów. Widać, że nagrali taki mainstreamowy album Blue_Light_Colorz_PDT_01

~~~~~~~~~~~~~~~

Ja "Traenenherz" otrzymałem dopiero kilka dni temu i, w gruncie rzeczy, muszę powiedzieć, że liczyłem na coś gorszego. Zaryzykowałbym nawet stwierdzenie, że to najlepszy album Blutengel od czasów "Demon Kiss" (wyłączając "The Oxidising angel"). Na początku zraził mnie dyskotekowy rytm "Ueber den Horizont", teraz nie mogę się uwolnić od tej piosenki. Szczególnie podobają mi się nieopisanie cudowne "Ordinary Darkness" i "The End" (nie mówię o "Reich mir die Hand", moze i kiczowatej, która teraz trochę mi spowszedniała, bo w ciągu ostatnich miesięcy była hitem w moim odtwarzaczu). W warstwie tekstowej Chris, Ulli i Steffi wybijają się nad przeciętność Blutengel. Mnóstwo melodii, beatu, ale też i fortepianowych motywów. Bardziej popowo, co nie znaczy gorzej.
Ulrike śpiewa lepiej niż kiedykolwiek, Chris też coś z siebie daje, muszę jeszcze przyzwyczaić się do głosu Steffi. Wrażenie robią wokalizy.
Co do płyty instrumentalnej, "Behind the Mirror" była lepsza.
Chciałbym zwrócić też uwagę na klawiszowy początek "Doomsday" i zarazem "L.I.E.B.E.". Przecież to "Praise Lamented Shade" Paradise Lost, mam nadzieję, że przypadkowo.

A album przedstawiający znaki Zodiaku fotograficznie - uczta dla oczu.

Ogólnie, chyba kocham Blutengel. :p

~~~~~~~~~~~~~~~

Zapomniałem dodać, że moja przyjaciółka, która zgoła obraca się w innych kręgach muzycznych niż ja, stwierdziła, że przy "Traenenherz" marzy się doskonale. Myślę, że dobrze oddaje to atmosferę albumu (pomijając tą bardziej ponurą stronę utworów).

* * * * * *

~~~~~~~~~~~~~~~

Mi też "Cursed" średnio podeszło, ale gdyby wyrzucić całkowicie wokal Steffi i Chrisa (okrutne), a zaaranżować na przykład Ulrike lub którąkolwiek z byłych wokalistek (Constance mi się widzi) mogłoby coś z tego wyjść. Jeśli miałbym wskazać najsłabsze punkty płyty, byłyby to właśnie "Cursed" i "Childhood" i to nie z powodu muzyki, która w "Childhood" przywodzi na myśl jakiś rycerski epos, co u Blutengel nie bardzo mi pasuje, ale z powodu irytującego tekstu (na co szczególnie zwracam uwagę, a "Good old days" o podobnej tematyce było mistrzostwem). "Cursed" tekst ma nawet znośny, ale pod względem muzycznym wypada blado. Dlatego stawiam je na równi.

Teraz wkręciłem się w "L.I.E.B.E.", "Irgendwann" i, o dziwo, w "Death is calling".
Ta ostatnia piosenka najbardziej mnie zaskoczyła, spodziewałem się jakiejś depresyjnej atmosfery (jak w stylu mojego niekwestionowanego faworyta "Redemption"), a tu o "self-pity" nawijają.

Deatrh is calling, death is calling, death is calling you...