Mono Inc.

~~~~~~~~~~~~~~~

Pierwszy kontakt z zespołem miałem dopiero niedawno, gdy na fali wiadomości, że Mono Inc. wystąpi na kolejnym CP, podjąłem się recenzji "After the War". Z początku to lekkie, skoczne granie nie przypadlo mi do gustu, ale szybko się wkręciłem, zwłaszcza że, jak się później okazało, to najlepsza ich płyta, jaką przesłuchiwałem. "After The War" wałkuję od miesiąca, najlepsze, moim zdaniem, utwory to: "My Worst Enemy", "Forever", "Grown", "Arabia", najgorsze: "Wave No Flag" oraz "After The War" (ale na tę ostatnią już się powoli uodparniam).

~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Od miesiąca? To promo dostałeś?

~~~~~~~~~~~~~~~

W wersji elektronicznej, ale nie mogłem się tym chwalić. A to dla mnie ciężkie przeżycie. Blue_Light_Colorz_PDT_18

Ale naprawdę, płytę polecam z ręką na sercu.

* * * * * *

Spróbuję. Słuchałam wcześniejszych i z nich podoba mi się "Pain, Love & Poetry", a poza tym utwór "In My Heart".

~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Mnie się nie podoba nowy album. Takiego typu muzyki jest na pęczki i mam wrażenie, że zaczynają zjadać swój własny ogon. Na żywo jeszcze mogę posłuchać, ale płyty studyjne sobie odpuszczam...
Ledwo przebrnąłem do końca "After The War"...

~~~~~~~~~~~~~~~

Powtarzalność to ich największa wada, nawet jak coś z początku jest świeże, to po kilku latach takim być na pewno przestaje. Ja długo się do niej przekonywałem. Ale powszechnie wiadomo, że gdy długo obcuje się z płytą, działa system immunologiczny.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Mnie wystarczy jedno wysłuchanie Blue_Light_Colorz_PDT_15

Ale jeszcze epki w miarę ok wydają Blue_Light_Colorz_PDT_15

~~~~~~~~~~~~~~~

Mają nowy bardzo dobry album akustyczny, co ostatnio rzadko się udaje.

~

Na Castlu ubiegłorocznym zagrali, że d... urywało. Mają ogień.

Są zespoły studyjnie powtarzalne i koncertowo zajebiste, są zespoły studyjnie genialne i koncertowo beznadziejne. Mono Inc jest z tej pierwszej grupy, ale bardzo chętnie bym ich na żywo zobaczył raz jeszcze.

~~~~~~~~~~~~~~~

Dokładnie. Co prawda, ich występu nie widziałem, ale zapisy koncertów na np. Mera Luna budzą we mnie to samo wrażenie. Nie wspominając o niejakiej egzotyce, jaką jest śpiewająca perkusistka.